Krom van de rugpijn crashte ik vanavond in de zetel. Mats was gelukkig tevreden met dat gaatje zetel voor me dat nog restte en week vervolgens niet meer van mijn zijde. Zijn mamafase is tegelijk vermoeiend  en hartverwarmend. Maar vooral dat laatste heeft me de afgelopen weken door veel zware dagen geholpen.

18 weken ver zijn we nu, nog een goeie 3 weken en dan wacht ons eindelijk die grote echo.