There’s no place like home – 170-171/365

There’s no place like home – 170-171/365

Gisteren en vandaag was het tijd voor de teamtweedaagse. Het was gezellig en interessant. Op het mooie pajottenland verbleven we in de Carrousel. Een fijne plek die dit jaar jammer genoeg de deuren moet sluiten. Nog snel daarheen als je de kans krijgt. Het keukenteam zorgde er voor dat ik niks te kort kwam en zorgde telkens voor lactosevrije alternatieven. En mijn collega’s zorgden er voor dat ik gisterenavond vanuit een comfortabele positie voetbal kon kijken.

Maar ik ga niet liegen dat ik ook heel blij ben dat ik weer thuis ben. Met een bolle buik is een hele dag op een houten stoel zitten toch niet zo comfortabel. En slapen deed ik ook niet veel afgelopen nacht. Dus ik was tegen de middag al behoorlijk perte totale en dan was het nog een paar uur reizen naar huis. Dorothy gewijs… There’s no place like home! En dan ga ik nu even keihard crashen.

Home – 98/365

Home – 98/365

Een thuis, een warm nest. Een van de woorden die Mats al snel kende. Als hij het elders beu is zegt hij steevast ‘naar huis’.
Dat was ook het gevoel waarmee ik deze stevige werkdag afsloot. Op naar huis. Naar simpelweg gelukkig zijn. Naar binnen wandelen en gewoon aan tafel kunnen aanschuiven want manlief had al lekker gekookt. En dan plots merken dat er in het midden van ons terras een eenzaam paaseitje ligt. Afzender onbekend. Ik heb het toch maar niet durven opeten.

En hoera, de schapen staan in de weide grenzend aan onze tuin. De warme neus van een van de mammie’s tegen mijn hand en dan nog snel een kiekje maken van de schapen die weer vrolijk verder grazen. En we zijn weer zen.

[youtube rjFaenf1T-Y]