Lichtmis

Lichtmis

Zoveel te ouder ik word, zoveel te meer ik bepaalde tradities in ere houd. Vooral als er eten mee gemoeid is. Lichtmis is er zo eentje.

“Er is geen vrouwke zo arm, of ze maakt op lichtmis haar panneke warm.”

En dus vierden we vanavond met pannenkoeken, die zo snel op waren dat er geen tijd was voor een mooie foto. En heel treffend dat vieren van het licht. Want stilaan kan ik ‘s ochtends weer vertrekken met daglicht en ‘s avonds ook naar huis bollen met nog een streep licht. Heerlijk is dat. Je voelt zo je energielevel weer stijgen, volgens mij ben ik een levend zonnepaneel.

Indian summer – 250/365

Indian summer – 250/365

Verwelkomde ik ergens in augustus al de herfst, onthaal ik nu met open armen de nazomer van 2014.

Dit weertje is ideaal om:

– eindelijk nog eens een wandelingske te doen en daar echt van te kunnen genieten zo zonder hoogzwangere buik;
– kleedjes te dragen want hallo kilo’s, ik ga in de verste verte dit najaar niet meer in mijn broeken passen;
– elvendertig waskes te doen van al die kleren met babykotskes;
– mijn zonnebloemen te oogsten voor een shitload aan pitjes;
– batterijkes op te laden na een slapeloze nacht;
– me met de zoon te laten gaan met bellenblaas, stoepkrijt en de zandbak.

Het triestige augustusweer is op slag vergeten.

 

 

 

Heimwee – met vertraging

Heimwee – met vertraging

Maandag 19 maart 2012…

Week 40 +2, dus vanmorgen monitortijd, een halfuur werd anderhalf uur. Maar nog geen weeënactiviteit. Als kind was heimwee me niet vreemd. Ik telde de dagen af tot ik weer naar huis mocht. Onze ‘recente’ verhuis had een grondige impact op dat thuisgevoel. En al dacht ik dat ik er stilaan uit was, bevond ik me vandaag toch weer even op de wip…  Na de lange monitorsessie zakten we af naar Heverlee om een broodje te knabbelen. In onze oude buurt, aan een van de fijne picknickttafels. Tot mijn grote vreugde, ben ik nog altijd de Foursquare mayor van speelplein Sint-Lambertus Heverlee. Vorig jaar kreeg het speelplein een opknapbeurt om u tegen te zeggen. Bijzonder geslaagd, want in samenspraak met de kinderen die er sowieso al gingen spelen. Daar zat ik dan weer, net zoals een halfjaar geleden. Lekker in de zon met een klas of drie joelende kinderen op de achtergrond, Een perfecte middag afgerond met de gedachte “ooit kom ik hier terug”…