Een doodzieke zoon, een dochter die quasi de hele dag gehuild heeft. En zelf de dag overleven op pijnstillers.
Het geluk is een beetje zoek vandaag. Ik kruis mijn vingers dat volgende week de boel kantelt want december is hier dit jaar Murphy maand.
Een doodzieke zoon, een dochter die quasi de hele dag gehuild heeft. En zelf de dag overleven op pijnstillers.
Het geluk is een beetje zoek vandaag. Ik kruis mijn vingers dat volgende week de boel kantelt want december is hier dit jaar Murphy maand.
Time flies when you’re having fun en ook als je je handen vol hebt met parenting. Vandaag plots het besef dat de jongste al vier maanden is. Vier maanden. En eigenlijk zijn we er al veertien samen. Want oudejaarsdag vorig jaar deed ik de positieve plas…
Als buikbewoner soms heel hevig, soms lange tijd heel stil, zo is ze ook als baby. Overdag er graag bij en ‘s nachts een flinke slaper. Ze geniet er ook van om al honderduit te brabbelen. Maar vandaag was vooral kwijl haar deel. Waar ik de afgelopen dagen al 1 dikke bobbel zag, worden dat er stilaan twee. Het onderste duo snijtanden wil al komen piepen. Van tandpijn kan je zot worden, dus ook als ze nog niet fysiek in uw mond staan. Sophie de giraf, een gelleke en heel veel gejammer. Maar eens ze er staan, weer een mijlpaal er bij.

Ik wou graag nog eens een foto van ons vieren. Om een of andere reden vergeet ik altijd om dat te vragen als er eens iemand in de buurt is. Dus heb altijd maar foto’s van stukjes van ons vier.
Nu met Kerst moest het weer maar eens lukken. Statief boven halen en camera er op. FF snel tussendoor. Big no no.
Gitte staarde maar wat in de verte. Mats was het na drie keer poseren stevig beu en Jan idem dito. Dus dit is het beste dat ik jullie kan bieden vrienden. Aan mijn big big smile zie je wel hoe graag ik er bij was 🙂 Ik vloekte daarna even enthousiast op de elfendertig foto’s die close but no cigar waren. Wie ons nog een nieuwjaarscadeau wil doen, een familiefotoshoot lijkt me wel eens een goed idee…

Van pijnstiller naar pijnstiller, maar niemand of niks pakt me mijn favoriete feestavond van het jaar af. Kerstavond, I love it.
Cadeau’s uitwisselen, collectief rond de fonduepot vlezekes steken, de kinderen die elkaar entertainen en heerlijke ijsbuche. Om dan af te sluiten met DJ Tibi die zijn favo schijven boven haalt. Zombie Apocalypse, want hey Jezeke komt met Pasen toch ook weer uit het graf, right?
357 verschijnt hier met en dag vertraging. Koorts en pijn deden me heel vroeg in bed kruipen in de hoog fit te zijn voor Kerst. Want mijn lievelingsfeest missen zou ik vreselijk vinden.
Sommige mensen hebben er een hekel aan, maar ik ga graag naar Ikea. Mijn vier toppertjes van vandaag…
Weer een mijlpaal voor de jongste telg, een  eerste keer groentepap.  Wortelpuree deed het destijds bij Mats meteen heel goed. Gitte vond het maar gek zo een goedje in haar mond. Maar een paar lepeltjes proeven vind ik al dik ok.
