Knutselen met kleuters: de cactus

Knutselen met kleuters: de cactus

Een zonovergoten Diest genoot afgelopen weekend van Supermercado.
Hallo zomervakantiegevoel!


Zoonlief spotte als decoratie potten vol cacti en een zondagse knutselactiviteit zag het licht.

Materiaal:

  • karton
  • cocktailprikkers
  • lege cache-pot in of blikken pot
  • waterverf

Werkwijze:

Teken je vormen voor een cactus uit karton en knip ze uit.
Laat je kind de vormen schilderen in allerlei groentinten. Laat de vormen drogen en keer om.
Hou je niet zo van schilderen? Dan kan je het karton ook beplakken met gekleurd papier.
Zorg voor een extra kleuraccent met een klein kartonnetje in een felle kleur, als bloem.
Prik de onderdelen in elkaar met cocktailprikkers.
Doorprik je grote cactus met een paar cocktailprikkers voor een echt cactuseffect.

Kleuterherinneringen – het fotoboekje

Kleuterherinneringen – het fotoboekje

Met het einde van het schooljaar in zicht probeer ik altijd een selectie van leuke foto’s te maken uit de foto-albums van de klas van de kinderen. Vriendjes, activiteiten, de verjaardag. Herinneringen voor later aan een tijd waar zo goed als niks van blijft hangen.

Terwijl ik de foto’s van afgelopen jaar aan het downloaden was besefte ik plots dat ik nog geen boekje liet maken van Mats zijn eerste kleuter. Zo gezegd, zo gedaan. Op de site van Smartphoto vind je fotoboeken in verschillende formaten. Ik ging voor de Collection 52.

Ik kies steevast voor vierkante fotoboekjes. Dat ligt goed in de hand bij de kleintjes, want het zijn vooral zij die er kunnen van genieten om tussendoor in de foto’s te duiken, te ontdekken hoe hard zijzelf en hun vriendjes gegroeid zijn. “Kijk hoe gek ik lijk, zo klein. En Leon en Lene!” En met het einde van het schooljaar alweer in zicht wordt de collectie snel aangevuld.

Hebben jullie leuke manieren om herinneringen te bewaren aan de kleutertijd van jullie kleintjes?

 

Deze post kwam tot stand dankzij een samenwerking met Smartphoto.be 

Bird is the word – Nieuwe inkt

Bird is the word – Nieuwe inkt

Dat het al een tijdje kriebelde om nog een tattoo te laten zetten, maar hoe, wat, waar.
Wie me een beetje kent weet dat ik er ooit mijn thesis over schreef. Toen waren tribals in en namen out. Dat lijkt me nu wel weer anders.

Sinds kort heb ik een nieuwe metgezel in inkt. Een kleine kardinaalvogel, naar een flash van Bert Grimm . Lekker oldschool en knap gezet door Gill Guerra.

De 2 meest gehoorde vragen achteraf:

  • Doet dat pijn?

Euhm ja, een tattoo laten zetten doet natuurlijk wel een beetje pijn. Deze vrolijke jongen staat aan de binnenzijde van mijn bovenarm dus dat is ook wel een gevoelige plek. Vergelijk het met een injectie krijgen, maar dan een reeks van injecties op een beperkte oppervlakte. Ik vond het nog goed meevallen. Vooral de outlines voel je het felst. Het inkleuren is al meteen een stuk relaxer.

  • Betekent het iets?

Er hangt geen levensverhaal vast aan deze tattoo. “One day I’ll fly away” somt het gevoel wat op. De vogel die in de natuur ongestoord zijn ding kan doen.  Ik vind deze flash vooral mooi omdat hij eenvoudig is, vrolijk en vrouwelijk, een uitgepuurd design in zwart en grijs to last a lifetime.

Bodemanalyse: het resultaat

Bodemanalyse: het resultaat

Het resultaat van de bodemanalyse van onze tuin is al een tijdje binnen, maar ik moet eerlijk zijn. Ik vind de uitleg op de brief tamelijk complex dus ik wist nog niet goed wat ik er mee aanmoest.

Een ding is zeker, de ph van de bodem is hoog. Dus kalk is de komende drie jaar uit den boze voor de borders. Daarnaast krijg je een hele lijst van kalkvrezende planten. Maar hoe het dan zit met de kalklovers dat werd me iet meteen duidelijk uit de brief. Google to the rescue!

Lavendel, en van mijn persoonlijke favorieten voor de tuin is alvast kalkminnend. Pfioew, want lavendel is niet alleen mooi, het is ook een relatief onderhoudsarme plant én erg geliefd bij de bijen. Idem dito voor de vlinderstruik trouwens.

Maagdenpalm en gipskruid blijken ook kalklovers te zijn, beiden staan momenteel nog niet in onze border, maar belanden nu wel op mijn wishlist staat voor ons volgende bezoek aan het tuincentrum.

Samengevat een bodemanalyse is op zich wel interessant, maar de tekst en uitleg die je ontvangt zijn nogal complex voor de simpele tuinier voor wie de info best zo hapklaar mogelijk is om met goeie moed aan de slag te gaan. To be continued!

De regenwormenpot

De regenwormenpot

Een dagje krokusvakantie met de kleintjes en droog weer? Dat was het ideale moment om de tuin in te trekken. Mats wou op zoek naar beestjes, zo gezegd, zo gedaan!

Dat de tuin stilaan weer tot leven komt is echt heerlijk om te zien, er zijn al aardig wat planten die nog wat schuchter de eerste groene blaadjes laten verschijnen. De viooltjes hebben de winter vlot overleefd en natuurlijk zijn er de eerste voorjaarsbloeiers die weer kleur brengen in de kale tuin.

Maar de beestjes dus… Met mij schepje ging ik wat graven en al snel vonden we regenwormen, pissebedden en tuinduizendpoten. Voor de regenwormen maakten we een regenwormenpot. Een klein potje met deksel (uiteraard met kleine luchtgaatjes) en daarin onze wormen, aarde en bovenop wat blaadjes. Rondom rond afgeplakt met zwart papier. Ik ben benieuwd om met de kleintjes te ontdekken of de wormen in actie gaan schieten als bladopruimers…

Kopklanken

Kopklanken

De Vlaamse Jeugdraad organiseert dit weekend Kopklanken: in’t belang van jonge hoofden. Een dag vol debat, muziek en uitwisselen over hoe jongeren zich beter in hun vel kunnen voelen. Want heel wat kinderen en jongeren kampen met psychologische problemen. Ik herinner me nog hoe het thema op de agenda van de Jeugdraad geraakte, een van de prioriteiten waaraan een hele werkgroep jongeren werkt. Nét daarin zit voor mij de kracht van VJR, jongeren die zelf hun tanden zetten in een thema, vanuit hun eigen ervaring of verontwaardiging.

En dan kan ik vandaag niet anders dan reuzefier zijn op wat deze jongeren op poten zetten. Ik zie me nog in Leuven zitten samen met vrijwilliger Nicky en de bezieler van Te Gek?! Toen al plantte ze zaadjes voor iets groots. En kijk, vandaag pakt De Morgen uit met een dossier Kopklanken met 4 pakkende getuigenissen.

Op nationale complimentendag zeg ik hoed af voor Eveline, Nicky en al het andere jong geweld van de werkgroep psychisch welzijn van VJR. Jullie zijn tijgers en gamechangers!

Er was eens… – vertel eens een sprookje dag

Er was eens… – vertel eens een sprookje dag

Je kan het zo gek niet bedenken of er bestaat een dag voor, zo ook voor de sprookjes. 27 februari is “Vertel eens een sprookje”dag.

Sprookjes, ik aanhoorde ze graag toen ik klein was. En ook grote mensen houden wel voor fairytale verhaallijnen. Hallo romcoms. En zo gaan we in het leven ook collectief op zoek naar onze happily ever after.

In mijn huidige job kruisen de originals weer mijn pad. Roodkapje, De Wolf en de zeven Geitjes, Hansje en Grietje. Tijdloze verhalen die keer op keer bron zijn van mooie illustraties en leuke voorleesmomenten. Dat hebben ze bij De Efteling goed begrepen. Hun sprookjesbos is top en indertijd maakten ze in samenwerking ook er ook een fijne serie over. Met de fantastische Jan Decleir als verteller. Diep vanavond dus nog eens je lievelingssprookje op alvorens je onder de wol kruipt!