Mats heeft het fijne sprieterige haar van zijn mama.
Dat blijft beter wat langer want anders floept het weer helemaal omhoog.
Afgelopen week maakte ik nog eens een afspraak bij een kapper.
Onder het motto “Maar je moet toch zien dat het een jongen is.” kwam de wederhelft plots thuis met kleine met een kortgewiekte coupe. Mama’s hart een beetje gebroken.
Mats vond het allemaal niet erg.
Hij vond het best leuk bij de kapper, zo heerlijk ontspannend dat hij ter plekke zelfs in slaap viel.
Wat een held.
En een paar uur later vind ik het nog wel iets hebben. Toch?
