Vandaag begon de dag meteen met goed nieuws.
Gisterenavond werd het lange wachten van mijn collega eindelijk beloond.
Gust is geboren! Hoera!
Girls – 7/365
Zo een dag dat je moe bent en gewoon in de zetel wil ploffen.
Om 21 u is het dan eindelijk zo ver.
En hoeraaaa! Girls op tv!
[youtube q8_ssvjnNYg]
We are family – 6/365
Vanmorgen trok ik voor het eerst in ruim twee weken opnieuw naar Brussel.
De eerste maandag na de vakantie doet altijd een beetje pijn.
En ik was ook al weer helemaal vergeten dat de treinrit Diest-Brussel toch wel even duurt.
De rit huiswaarts was een stuk leuker want dan had ik het gezelschap van mijn nonkel.
En dan vliegt de tijd met een babbel over vroeger en nu.
Over hoe mijn neef het echt naar zijn zin heeft op zijn werk.
Mijn nicht die blij zwanger is van een eerste kindje.
En mijn tante die elke dag met hart en ziel haar kapsalon runt.
Tien minuten later stap ik de deur binnen en vind ik hun kerstkaart in mijn bus.
Meer heb je toch niet nodig om vrolijk van te worden?
Mats groet ‘s avonds de dingen – 5/365
Nog snel een wandeling door de stad.
Op de laatste namiddag van de vakantie.
Als de zondagavondblues al op je schouder tikt.
Twee weken een supertijd met Mats.
En op weg naar huis, zwaait hij iedereen uit:
de koe, het paard, de kerstboom, de maan, een auto, een poes.
Marc groet ‘s morgens de dingen – Paul van Ostaijen
Dag ventje met de fiets op de vaas met de
bloem
ploem ploem
dag stoel naast de tafel
dag brood op de tafel
dag visserke-vis met de pijp
en
dag visserke-vis met de pet
pet en pijp
van het visserke-vis
goeiendag
Daa-ag vis
dag lieve vis
dag klein visselijn mijn
Pistolets – 4/365
Ken je dat zo een zaterdagochtend dat je moet opstaan, maar eigenlijk nog heel moe bent? Dat je dan met kleine oogjes de trap af gaat en stiekem nog even op de zetel gaat liggen, onder een lekker deken, tekenfilms op de achtergrond.
Vanmorgen was het zo een ochtend. Zo een ochtend dat je op de vraag “Gaan we een boke eten?” zachtjes antwoordt “Vandaag zou ik de dag liever beginnen met ovenverse, krakende pistole’kes.” En dat er dan iemand in huis is, die daar ook gewoon voor zorgt. Heaven!
Meloenen! 3/365
De kerstvakantie is 2 weken hard werk voor onze digicorder met al die animatiefilms op tv.
Vorige week trakteerde Een ons op wat Disney klassiekers.
Sindsdien is M net als ik helemaal weg van Jungle Book.
Balou, Mowgli en Bagheera.
Ik lig elke keer in een deuk met Bagheera’s “Meloenen gooien! Hij gooit met meloenen naar dat kind!” Heerlijk hoe een film van bijna 50 jaar oud de kleine man muisstil krijgt.
[youtube O7jGXVWS4_c]
Geen zicht – 2/365
In het vierde leerjaar moesten we voor een oogtest door een bakje turen. Ik vond het allemaal nogal mistig. “Is dat ding wel proper mevrouw? Er hangt precies een waas voor.” Geen waas aan het bakje, maar wel een meisje dat een bril nodig had. The horror. Ik vond er niks aan. En dat bleef zo. Lelijk montuur na lelijk montuur. Zo bijna een jaar of 10.
Tot ik de wondere wereld der lenzen leerde kennen. Die maakte mijn studententijd een stuk vrolijker. Weg met dat lelijk onding op mijn neus, die aangedampte glazen in de winter en die zonnebrilloze zomers. Maar 10 jaar later waren het dan weer mijn ogen die wat minder vrolijk werden van die lenzen elke dag. Dus op aanraden van de oogarts ging ik weer brillen. Dan maar meteen zo een dikke zwarte Ray Ban. Meisje met bril of bril met meisje. Mensen herkennen me amper zonder.
Vandaag zat ik voor het eerst in drie jaar nog eens bij de oogarts. En lucky me, mijn ogen zijn nagenoeg stabiel. Dus laseren is een optie. Sparen maar dus, voor die dag dat ik nog eens kan wakker worden zonder te moeten tasten naar een bril, maar waarop ik meteen de wereld kan bewonderen.