Gemist: de afwasmachine

Gemist: de afwasmachine

Zelfs als je de grote werken der renoveren niet zelf doet is die renovatiepret vermoeiend.

Te weinig ruimte vraagt om opgeruimd, lees opgeborgen, leven maar net dan heb je ineens allerlei dingen sinds lang weer nodig. En zo begint de zoektocht… Op zolder of niet? In de kast of erop? Ah nee, stak dat niet in een of andere doos? Zelfs na een simpel weekend lijken de boekentaskaartjes plots pootjes te hebben gekregen. Wie bedenkt daar trouwens ooit eens een betere oplossing voor?

Maar goed mijn afwasmachine op de mislist dus. Afwassen met de hand vind ik doorgaans niet erg. Ik zou zelfs het woord gezellig durven gebruiken. Zeker in duo. Tenzij dat afwassen alleen moet, in de garage, in een veel te grote wasbak met water dat je waterkoker gewijs moet warmen. It takes ages, drie natte handdoeken en rozijnhandjes. De silver ligning aan die wolk heb ik voorlopig nog niet gevonden.

Another one bites the dust – de renovatie week 1

Another one bites the dust – de renovatie week 1

De eerste week renovatie zit erop.

Onze oude keuken? Gedemonteerd om nog iemand anders gelukkig mee te maken.
Een eerste muur is gesloopt en het eerste stuk poutrel steekt.
En in de vloer zitten al een paar gaten.
Kortom het gaat vooruit.

Koken doen we voortaan in onze garage. Een tweedehands elektrisch fornuis does the trick. Eten is dan op ons geïmproviseerde eetkamertje boven. Jan en ik vinden het wel gezellig zo kleinschalig wonen, maar voor de kinderen blijkt het voorlopig niet zo een succes. Afgelopen week gingen ze in ‘ongehoorzame monstertjes’ modus. De kleine ruimtes maken het quasi onmogelijk om vrolijk achter elkaar aan te crossen. Frustratie 1. Al het vrolijk kindervertel klinkt eens zo luid in de kamertjes wat ons doet sussen om stiller te zijn met allesbehalve het gewenste resultaat. Frustratie 2. En op een werf mag je niet zomaar rondlopen, een betonmolen is geen speelgoed en nee dat gat in de vloer is niet om in te springen. Frustratie 3, 4 en 5. Te veel regeltjes waar ze even volledig op vastlopen.

Dus sorry buren, na het geklop van 7u tot 16u dat jullie rustige pensioenoase verstoort, raast er hier vanaf 17u ook af en toe een orkaan kinderfrustratie door het huis. This too shall pass.

Het dak gaat eraf!

Het dak gaat eraf!

Weet je nog die nieuwjaarsbrief voor mijn lief over renoveren? Dat het verdorie al lang geleden is dat ik die schreef. Vanavond las ik hem nog eens opnieuw met een frisse kop. Want mei werd juni en juni werd augustus maar met knap wat vertraging start nu morgen eindelijk dé verbouwing.

We kregen zo wel extra tijd om op te ruimen en keuzes te maken. Te twijfelen, wikken en wegen om toch terug te belanden bij dat eerste gedacht. Maar morgen dus voor echt. Stofwanden, geklop, gebreek en op beperkte oppervlakte leven. Renoveren wordt hier een beetje kamperen en hopelijk niet te veel lijken uit de kast misère.

Ik zou liegen moest ik zeggen dat mijn state of mind calm blue ocean is. Time will tell welke impact dit tijdelijk zal hebben op ons gezin. Laat al jullie “hoe overleef je een renovatie”tips gerust komen!

 

Mei

Mei

De verbouwing komt een stapje dichterbij. We kozen een aannemer en voorlopige startdatum is mei.
Dat is dus nog een goeie 3 maanden te gaan om alles netjes voor te bereiden, te plannen, te ontspullen.
Onder de noemer let’s make this house our home komt er boven een ruimte bij en wordt de beneden helemaal aangepakt. Badkamer en slaapkamers blijven gespaard. Maar we zullen wel een tijdje zonder keuken zitten. Exiting times ahead. Duimen op een goed voorjaar en een mooie zomer met veel picknicks en bbq’s it is!

 

Nieuwjaarsbrief voor mijn lief

Nieuwjaarsbrief voor mijn lief

Liefste lief,

2017 belooft heel wat verbouwpraat.
Keuzes en discussies over wat waar gaat.
De grote lijnen heeft de architect al op papier gezet,
nu is het aan ons om te puzzelen met materialen, binnen budget.

En dan duimen dat de aannemer er echt iets moois van maakt,
en hopen dat alles relatief snel af geraakt.
Ongetwijfeld een avontuur met bloed, zweet en tranen,
maar ook een mooie nieuwe trap, keuken en dakramen.

En ondertussen de kleintjes groot krijgen,
veel geduld oefenen en altijd rustig blijven.
Een keertje naar de cinema en uit eten,
tijd voor vrienden, heerlijk lachen en de kleine zorgen vergeten.

Loopt het fout, doe me hier deze nieuwjaarsbrief weer lezen,
en druk me met mijn neus op de feiten, “Crispeyn, wat had ge geschreven?”
En herhaal voor de elvendertigste keer “Alles komt altijd goed. ”
Al draait het soms stevig in de soep voordat het dat doet.

Kortom ik wens ons veel positiviteit, moed en licht,
op tijd en stond de nodige rust, maar vooral veel liefde en zon op ons gezicht.