De eerste week renovatie zit erop.

Onze oude keuken? Gedemonteerd om nog iemand anders gelukkig mee te maken.
Een eerste muur is gesloopt en het eerste stuk poutrel steekt.
En in de vloer zitten al een paar gaten.
Kortom het gaat vooruit.

Koken doen we voortaan in onze garage. Een tweedehands elektrisch fornuis does the trick. Eten is dan op ons geïmproviseerde eetkamertje boven. Jan en ik vinden het wel gezellig zo kleinschalig wonen, maar voor de kinderen blijkt het voorlopig niet zo een succes. Afgelopen week gingen ze in ‘ongehoorzame monstertjes’ modus. De kleine ruimtes maken het quasi onmogelijk om vrolijk achter elkaar aan te crossen. Frustratie 1. Al het vrolijk kindervertel klinkt eens zo luid in de kamertjes wat ons doet sussen om stiller te zijn met allesbehalve het gewenste resultaat. Frustratie 2. En op een werf mag je niet zomaar rondlopen, een betonmolen is geen speelgoed en nee dat gat in de vloer is niet om in te springen. Frustratie 3, 4 en 5. Te veel regeltjes waar ze even volledig op vastlopen.

Dus sorry buren, na het geklop van 7u tot 16u dat jullie rustige pensioenoase verstoort, raast er hier vanaf 17u ook af en toe een orkaan kinderfrustratie door het huis. This too shall pass.