Lezers aller lande, vakantie in zicht. Dat betekent dat velen van jullie gaan reizen. Wij geraken ook dit jaar niet verder dan onze tuin en wat getrip in eigen land. Maar we reizen graag een stukje met jullie mee. Onze kaartjesmuur kan nog wat kleurrijke boodschappen uit de wereld gebruiken. Stuur jij ons een kaartje? Mail me even voor het adres.
Die week dat ik van mijn tandem viel – 25/52
Je hebt collega’s en collega’s. Ik ben gepassioneerd door mijn job, anders zou ik ook al niet 7 jaar me smijten voor de Vlaamse Jeugdraad. Tot 2012 was ik een solo communicatieplayer. Dat gaf me veel vrijheid en de kans om mezelf en mijn competenties goed te leren kennen.
In 2012 kreeg ik er teamies communicatie bij. De communicado’s. Initieel dacht ik dat het niet ging matchen met ‘die van het Steunpunt’. Maar wat heb ik veel geleerd en gelachen. En ik vond een maatje met wie ik perfect tandem kon fietsen. Op wie ik blindelings kon vertrouwen. Dus het was afgelopen week wel even schrikken dat mijne copain na de zomer voor een andere ploeg gaat fietsen. Dat hij dat fantastisch gaat doen daar twijfel ik geen seconde aan.
En de achterblijvers en ik? Wij smeren onze benen alvast in voor een stevig najaar.
Molenwieken – 24/52
Mooi woord toch dat molenwieken. Zwieren, zwieren met die armen om recht te blijven. Maar het was weer een week die verre van windstil was. En zo lagen we aan het eind van die week met drie in de lappenmand en was het slapen in plaats van bloggen.
Past perfect binnen 100 real days. Het slot van het school-/werkjaar is in zicht en iedereen in huis is werkelijk doodop. En nee een keertje vroeg gaan slapen lost die energiedip niet op. Been there, tried that. En dan snap ik ineens weer waarom iedereen het chique vind dat ik met 2 kleintjes in huis toch fulltime werk. En kom ik plots tot het besef dat alle andere moeders op mijn werk dat niet meer doen. Het is full on, 100% er staan op je werk, gaten dichtrijden van collega’s die vertrokken zijn, thuis komen en eten op tafel toveren, de kleintjes entertainen en nog af en toe tijd vinden om iets leuks te doen voor jezelf. En dat is soms molenwieken, geven en nemen en af en toe keihard met je kop tegen de muur knallen.
Rollercoaster anyone? – 23/52
Het jaar is nog niet over de helft, maar ik kan wel al concluderen dat zo een weekpost in plaats van een daggelukje er veel minder vlot komt. Elke dag steevast een moment de tijd nemen om neer te pennen wat me gelukkig maakte ging als het ware vanzelf. Maar als de week rond is en ik moet nadenken over wat nu mijn week samenvatte dan zit ik vast.
Week 23 was vooral een week van slapeloze nachten en massa’s snot. Van “iedereen is moe” en “nee ik lust dat niet” om vervolgens een heel bord leeg te schrokken. Van willen kruipen maar niet kunnen *frustratieschreeuw*, van in een boekje willen bladeren maar niet niet kunnen *boze gil*, van doodop zijn maar niet willen slapen *zeurgejengel*. Sloten koffie, een stuk chocola, half wegdromend van en naar het station fietsen en gaan lopen maar je benen niet voelen. Gelukkig was er dat heerlijke kokosijs om keelpijn te verzachten. Maar hoe ram je dat in godsnaam in een boeiende blogpost?! Niet dus.
Maar hey week 24 is ook al bijna half en we zitten nog op hetzelfde spoor. Dus hoogst waarschijnlijk gaat die 24/52 ook en retard zijn. Ik krijg NMBS-allures. Maar als zoethouder herinner ik jullie graag nog eens aan mijn Diest-tips. Zeker met het Supermercado-weekend de moeite om eens langs te waaien!
Kokosstraciatella – het recept
Ik hou van ijs. Die liefde kreeg ik van mee van mijn oma uit Attenrode. Ze had altijd ijs in de diepvries en van chocoladesaus in een bus. Winter en zomer. Maar lactosevrij eten maakt die voorliefde voor roomijs nogal onmogelijk. En ja sorbet is lekker, maar dat is niet hetzelfde hé vriendjes.
Dus haalde ik me een ijsmachine in huis om zelf op zoek te gaan naar een recept voor lekker lactosevrij ijs. Mijn zelfvriezend exemplaar is van Domo. Het neemt aardig wat plaats in, maar je hebt er op een halfuur wel vers ijs mee. Mijn allereerste experiment viel in de smaak bij jong en oud, dus ik deel het graag met jullie.
Ingrediënten
0,5l kokosmelk
fondantchocolade naar eigen wens
1 zakje vanillesuiker
1 vanillestokje
1 eetlepel honing
kokosschilfers (voor de liefhebbers)
Bereiding
Doe de kokosmelk, de vanillesuiker en honing in een mengkom. Roer tot alle ingrediënten goed gemengd zijn. Voeg de zaadjes van het vanillestokje toe en roer nog even door.
Giet het geheel in je ijsemmer en start het vriezen. Verwerk je chocolade in stukjes of rasp deze en voeg tijdens het vriezen toe. Na 30 tot 40 minuten is je ijs klaar.
Je zal merken dat het ijs nog relatief zacht is, maar je kan het zo al eten. Heb je het liever nog wat steviger? Laat het dan nog 2 tot 3 uren harden in de diepvries. Schep je ijs in een doos, ik nam een doos van roomijs. Bovenop kan je nog een laagje geraspte chocolade of kokosschilfers doen. Dek af met een vel bakpapier en het deksel. Op deze manier vermijd je dat er zich bovenop ijskristallen vormen.
Heb je zelf een lekker ijsrecept? Laat me iets weten!
De week waarin ik niet luisterde naar mijn eigen goeie raad – 22/52
Ik ben de eerste om tegen een zieke collega te zeggen: “Ga naar huis, uw gezondheid is belangrijker dan uw werk. Kom ga maar eens goed uitzieken.” Maar week 52 was zo een week dat ik die eigen gouden raad stevig in de wind sloeg. Al zeiden de collega’s me die zelfde wijze woorden. Maar ik wou de maandag door en dinsdag was ook te belangrijk, woensdag kon ik absoluut niet missen en donderdag moest er iemand belangrijk uitgezwaaid worden. Maar donderdagavond was de paracetamol op en de kaars uit.
Dus trek me volgende keer aan mijn oren en zet me op de trein. Want wie niet horen wil zal voelen en belandt op de eerste zomerdag van het jaar onder een donske in de zetel.
9 maanden – 21/52
