Jamie Lidell – Multiply — Uit het CD-rek

Jamie Lidell – Multiply — Uit het CD-rek

Jamie Lidell, op mijn CD-rek sinds 2005. Multiply, een album dat toen perfect paste bij mijn state of mind. Of zoals Lidell het zingt in Multiply “I’m a question mark, a walking talking question mark.”

2005 was het jaar waarin ik afstudeerde als communicatiewetenschapper. Waarin ik niet goed wist of ik al zou gaan werken of toch nog maar iets bij studeren. Om me dan toch maar in te schrijven voor een jaar cultural studies want hey kunstgeschiedenis en van die dingen! Om na een paar weken te beseffen dat mijn hoofd het toch helemaal gehad had met cursussen van buiten blokken en dat dat ene diploma en mijn knappe kop wel zouden volstaan.

Maar makkelijk vond ik het niet, die zoektocht naar een eerste job. Te weinig ervaring was het standaardantwoord als ik al een reactie kreeg. Dus wat interims hier en daar en solliciteren op jobs die helemaal niks met mijn diploma te maken hebben. Want wie werk wil vinden, vindt werk… True that en na een jaar niet-relevante ervaring ben je gelukkig plots toch ervaren genoeg. De ongeschreven wetten van de arbeidsmarkt en de gemiddelde twinter doet vast nog steeds van:  “Asking what’s the use of figuring it all out?”

Multiply dus:

Waarom ik loopbaanbegeleiding dik de moeite vind

Waarom ik loopbaanbegeleiding dik de moeite vind

Vorige zomer startte ik een loopbaanbegeleiding. Na bijna 8 jaar bij mijn toenmalige werkgever leek het me wel goed om een keer stil te staan bij mijn toekomst als werkmens of toch alleszins bij mijn loopbaan op dat moment.

Via het web kwam ik terecht bij Ucare en ontmoette ik mijn fijne coach Lieve. Een eerste gesprek voor loopbaanbegeleiding is gratis. Tijdens een kennismakingsgesprek krijg je toegelicht hoe zo een begeleiding precies in elkaar zit. Ik had meteen een goed gevoel bij mijn coach en ik denk dat daar al meteen de grootste sleutel tot succes zit. Iemand bij wie je je goed voelt en die zin heeft om samen met je aan de slag te gaan. Ik kreeg meteen wat huiswerk mee om al een keer over na te denken en voor te bereiden.

Mijn 4u begeleiding werden opgedeeld in 4 gesprekken van telkens een uur. Ideaal om de oefeningen te overlopen maar ook om bij te praten met hoe het op dat moment loopt op je werk. En in mijn geval ook met mijn sollicitatie…

Want al vond ik het wel tijd voor een nieuwe uitdaging, het was pas door de loopbaanbegeleiding dat ik werd geprikkeld om er echt werk van te maken. En vooral door bewust tijd te maken voor de denkoefening en geprikkeld door de juiste vragen, ging de bal aan het rollen. Life is short, you have to perform all the miracles you can. Vooral omdat er geheel toevallig een leuke vacature in mijn oog sprong. Een verhaal waar mijn coach gretig op in pikte. Naast de oefeningen vulde ze de begeleidingstijd ook op met nuttige sollicitatietips. Goed klaargestoomd en vol zelfvertrouwen smeet ik me voor de job. En haalde ik ze ook binnen!

Ondertussen ben ik drie maand aan de slag bij Uitgeverij Averbode. Elke dag is een uitdaging, de tijd vliegt en ik leer weer evenveel bij als 8 jaar geleden op mijn eerste job. De vacature, de coaching, de timing, de puzzel viel in elkaar en ik ben bijzonder blij dat het zo gelopen is.

Loopbaanbegeleiding is een aanrader voor iedereen die op zoek is naar (nog) meer voldoening op de werkvloer. Het helpt je inzien wat jij belangrijk vindt en hoe je daar zelf en samen met je werkgever aan kan bouwen. Het kan je op weg helpen naar meer happiness in je huidige job of je op weg helpen naar iets helemaal anders. Maar bovenal toont het je dat, ongeacht of je nu ergens wil blijven of op zoek wil gaan naar iets anders, je zelf gericht kan bouwen aan een succesvolle en leuke carrière.

droomjob

First day on the new job

First day on the new job

Een eerste dag op een nieuwe job, dat is:

  • te veel namen en gezichten
  • te veel vragen in je hoofd
  • langs het economaat mogen passeren voor een schriftje, stylo’s en consoorten
  • zoeken naar de frigo, de koffie, het toilet,…
  • je moeilijke paswoord snel veranderen en ‘s avonds diep moeten nadenken wat het nu ook al weer was
  • een beetje overwhelmed naar huis gaan en
  • beseffen dat je even gaat moet wennen want Averbode is Brussel niet, maar dat is niet erg.

 

Die week dat ik van mijn tandem viel – 25/52

Die week dat ik van mijn tandem viel – 25/52

Je hebt collega’s en collega’s. Ik ben gepassioneerd door mijn job, anders zou ik ook al niet 7 jaar me smijten voor de Vlaamse Jeugdraad. Tot 2012 was ik een solo communicatieplayer. Dat gaf me veel vrijheid en de kans om mezelf en mijn competenties goed te leren kennen.

In 2012 kreeg ik er teamies communicatie bij. De communicado’s. Initieel dacht ik dat het niet ging matchen met ‘die van het Steunpunt’. Maar wat heb ik veel geleerd en gelachen. En ik vond een maatje met wie ik perfect tandem kon fietsen. Op wie ik blindelings kon vertrouwen. Dus het was afgelopen week wel even schrikken dat mijne copain na de zomer voor een andere ploeg gaat fietsen. Dat hij dat fantastisch gaat doen daar twijfel ik geen seconde aan.

En de achterblijvers en ik? Wij smeren onze benen alvast in voor een stevig najaar.

Afscheid – 10/52

Afscheid – 10/52

Als je ergens 7 jaar werkt in een sector met veel verloop dan betekent dat dat je op die 7 jaar al veel mensen hebt zien komen en gaan. Afgelopen week zwaaiden we weer een collega uit. Zij gaat nu het mooie weer maken bij de redactie van Rudi Vranckx. Een plek haar op het lijf geschreven.

En diezelfde avond gingen we ook langs bij een collega die in het najaar slachtoffer werd van de besparingen. De eerste keer dat ik haar weer zag. Ook een straffe jongedame. Dat was buiten stappen en vloeken omdat we haar moeten missen.

Al dat komen en gaan, het hoort er bij. Maar na al die tijd ben ik er nog steeds niet aan gewend. Integendeel, het kruipt soms wat in mijn kleren.

Zwart – 275/365

Zwart – 275/365

Vandaag geen post over wat me gelukkig maakt. Al lachte dochterlief me vandaag toe.

Vandaag is een zwarte dag in mijn leven als werkmens. De besparingen van de Vlaamse regering zorgen er voor dat we bij De Ambrassade voortaan met 8 mensen minder moeten stellen. De twee staffers die recent hun ontslag gaven worden niet vervangen.

En zes andere fijne collega’s kregen vandaag hun ontslag. Vier mama’s en twee papa’s moeten op zoek naar een andere job. En dat in tijden waarin heel onze sector stevig bespaard wordt dus jobs allesbehalve dik gezaaid zijn. Een nachtmerrie noem ik zoiets. Veel sterkte lieve collega’s.

Vakantie! – 198/365

Vakantie! – 198/365

De afgelopen maanden gaf ik nog het beste van mezelf op De Ambrassade. Vandaag trok ik er de deur achter me dicht voor een lange vakantie. Maar ik ga de collega’s missen. De babbels, de drive, de gekke telefooncentrale, … Maak er daar de komende maanden iets moois van!

Ook Brussel ga ik een tijdje niet meer zien. De galerij vol toeristen en winkels vol chocola, de operaklanken die soms komen aanwaaien vanuit de Munt en de beleefde bedelaar.

Om het gemis wat te verzachten nam ik vandaag dan maar een stukje Brussel mee naar huis…