Jamie Lidell, op mijn CD-rek sinds 2005. Multiply, een album dat toen perfect paste bij mijn state of mind. Of zoals Lidell het zingt in Multiply “I’m a question mark, a walking talking question mark.”
2005 was het jaar waarin ik afstudeerde als communicatiewetenschapper. Waarin ik niet goed wist of ik al zou gaan werken of toch nog maar iets bij studeren. Om me dan toch maar in te schrijven voor een jaar cultural studies want hey kunstgeschiedenis en van die dingen! Om na een paar weken te beseffen dat mijn hoofd het toch helemaal gehad had met cursussen van buiten blokken en dat dat ene diploma en mijn knappe kop wel zouden volstaan.
Maar makkelijk vond ik het niet, die zoektocht naar een eerste job. Te weinig ervaring was het standaardantwoord als ik al een reactie kreeg. Dus wat interims hier en daar en solliciteren op jobs die helemaal niks met mijn diploma te maken hebben. Want wie werk wil vinden, vindt werk… True that en na een jaar niet-relevante ervaring ben je gelukkig plots toch ervaren genoeg. De ongeschreven wetten van de arbeidsmarkt en de gemiddelde twinter doet vast nog steeds van: “Asking what’s the use of figuring it all out?”
Multiply dus: