Vandaag voor het eerst in weken, misschien zelfs sinds de dochter er is, een uurtje alleen de deur uit geweest. Me-time is goud waard, al is het maar om snel die frou te laten bijknippen en je een heel ander mens te voelen. En jezelf te trakteren op het zoveelste stofje dat je niet opgenaaid krijgt omdat je nooit tijd hebt. En een nieuw pulleke in huis te halen want je kan je niet meer herinneren wanneer je nog eens rustig geshopt hebt. Goud.
Vandaag was Jan zijn familie aan de beurt. De lange autorit staat garant voor duttende kinderen en ik die landschap tuur.
De overgrootmoeders fier als een pauw met hun eerste achterkleinkindmeisje.
En Mats, mama en papa konden lekker spelen met oude Playmobil en Lego!
Voor het eerst in 10 weken nog eens een familieweekend. En dat lieten de patatjes zich welgevallen. Mats is grote fan van zijn neef Thibault en Gitte kon heerlijk lachen dankzij haar peter Pieter. En dan nu collectief doodop. A perfect day.
30 dagen geleden postte ik mijn 30 taakjes om hier wat dingen gedaan te krijgen in huis. Bedoeling was om elke dag tijd te maken voor een klein taakje. Ik ben ergens halfweg de taakjes gestrand…
Sommige taken waren te groot om gedaan te krijgen op die mini-momentjes dat ik tijd heb gedurende de dag. En vaak had ik plots andere geniale ingevingen om mijn tijd mee te vullen zoals genieten van het prachtige weer, morning workouts, knuffelen met de baby of een taart bakken. Kortom ik ga dit lijstje nog even recycleren voor de komende 30 dagen.
It’s that time of year. Verkleumd binnen komen en jezelf trakteren op een warme choco. En dankzij een instagrampost van Alpro probeerde ik eens iets anders. Hazelnootmelk met stukken chocola. Lekker en lactosevrij. Ondergetekende liet het zich smaken.
Woensdagmiddag. Samen tussen een hoop andere mama’s en papa’s, oma’s en opa’s aan school wachten tot de deur open gaat. Iedereen haast zich naar binnen en wie eerst binnen is wil liefst zo snel mogelijk ook weer naar buiten. Ik moet duidelijk nog wat wennen aan het schoolpoortgebeuren.
Ook onderweg naar huis kruisen veel gehaaste ouders ons pad. Mats zit mee in mijn ‘rustig aan’ vibe “Helaba auto! Niet zo snel! Een beetje voorzichtig!”
Op dinsdag weten jullie ondertussen al dat de kans groot is dat het een x-weken post is over Gitte. En dat zal nog wel een tijdje zo blijven. Ik probeer ook elke keer een foto te maken zodat ik daarna 52 weken achter elkaar kan zetten.
