Lieve Gittie,
Mijn Fientje,
Je bent nu 1 jaar, en hoe hard is dat jaar voorbij gevlogen! Terwijl ik die 26ste augustus dichterbij zag komen was al wat ik kon denken “Kunnen we de tijd een jaar terugdraaien?”
Toen ze jou uit mijn buik haalden en ik even dat kleine tengere meisje mocht zien was ik wat bang. Maar je was van minuut 1 een straf madammeke. En een droom van een kind. Slapen als een roos, eten als een biggetje. Vrolijk en vrij.
Kleine meid wat zie ik je graag. Je fijne blonde haartjes, je ballerinavoetjes en wriemelhandjes. Mijn dwarse meid. Hoe vaak vis ik je ook nu nog dwars uit bed.
In het begin moesten we een beetje naar elkaar toe groeien. Alsof dat moment toen ze in mij sneden om je uit mijn buik te bevrijden ook onze band hadden doorgesneden. En ook je broer moest groeien in zijn rol maar de liefde tussen jullie tweetjes is mooi en intens. En ik hoop dat dat zo mag blijven.
Papa is je grote held. Bovenop zijn schouders kijk je graag naar de wereld. Buiten in de zon, want regen vind je maar niks. En dan is er je schaap. Overal gaat hij mee naartoe. Als het kon zelfs mee in bad. Gelukkig is hij er in 3-voud zodat je hem nooit hoeft te missen.
Kaarsjes blazen was er op je eerste verjaardagsfeest nog niet bij. Buiten was het broeierig warm en iedereen plakte een beetje. Met je kroon wat scheef op je hoofd zat jij dolgelukkig te stralen, omringd door mensen die je graag zien.
Blijf je vrolijke zotte zelf.
Ik zie je graag.
Dikke zoen,
Je mama x
