Wow! We zijn 300 posts ver in deze 365 ketting…
Nooit gedacht dat ik het zo lang ging volhouden.
Dit zijn 3 favoriete posts van de afgelopen drukke maanden:
Nog 65 dagen te gaan en dan tijd voor een nieuw project!
Als ik groot ben… – 299/365
“Mama, als ik groot ben wil ik boertje worden. Met een koe, een paard, een varken en schapen!”
Die “als ik groot ben” komt er met rasse schreden aan. Toen ik in juni meneertje voor het laatst optilde ging dat met gemak, was het nog een manneke dat ik stevig kon knuffelen. Maar afgelopen zomer kreeg hij een groeispurt om u tegen te zeggen. Nu is het een kleuter die na de herfstvakantie voor het eerst naar school mag. En wie weet wat wordt die “als ik groot ben” dan…
So happy together – 298/365
Weekend is heel erg genieten van allemaal samen thuis zijn en gekke selfies nemen…
Dekbed gerecycleerd – 297/365
De zoon was de laatste weken bezig aan een reeks korte nachten. Afgelopen week kroop ik ‘s ochtends bij hem in bed om hem wat stil te houden. Bad move I know, maar gelukkig geen waar we een gewoonte van maken. Wat me toen wel opviel was dat zijn donske eigenlijk maar frisjes was. Dus kreeg hij gisteren een nieuwe echte dons en het oude dekbed in een nieuwe hoes van Hema is nu gerecycleerd tot fijn zeteldeken. Laat de winter maar komen!
So long, farewell – 296/365
8 weken Gitte, dat betekent ook dat de kraamhulp er op zit.
Vandaag kwam Claudia een laatste keer het huis op orde zetten.
Ik heb nog snel mijn diepvries moeten reorganiseren om die laatste dozen heerlijke pompoensoep en vol-au-vent er bij te krijgen. Wat dan weer goed was voor mijn 30 day challenge…
Maar ik ga ze missen, niet alleen voor alle hulp, maar zeker ook voor de toffe babbels in een periode waarin je wereld als jonge mama soms toch heel klein kan zijn.
De schone slaapster – 295/365
Twee spuiten in haar billekes en de dochter werd nog meer dan anders een schone slaapster. Heerlijk zo een kind dat duidelijk maakt dat ze moe is zodat je haar weg legt. Dan wroet ze efkes tot ze goed ligt om rustig in slaap te vallen. Heel wat anders dan onze insomnia peuter die als een echte puber liefst midden in de nacht feestjes bouwt…
Oei, oei, oei – 294/365
Klein gelukje dat ik op deze stormachtige dag maar 5 min gietende regen op mijn kop kreeg. De madammen bij Kind & gezin gingen gans van ‘Oei, oei, oei!’ Bij mijn weten is er nog nooit iemand gesmolten van wandelen in de regen. Je haar wordt hoop en al wat nat en je jeans plakt een uurtje aan je billen. Skinny in het kwadraat.
Een van de oudere dames bij Kind & Gezin was in een ‘oei, oei, oei’ bui tout court. ‘Hebt ge gehoord dat ze de leeftijd voor dat naar 14 willen zetten.’ Met ‘dat’ bedoelde ze is seks, maar dat woord kreeg ze niet over haar lippen. ‘En wat die gasten allemaal bezien op internet!’ Waarop haar grijze maar wijze collega meteen repliceerde ‘Zijt gij zo een die in alles het slechte ziet? Zo erg zijn jongeren helemaal niet.’
Eens buiten, de schoolbel gaat. Een stad vol kinderen en tieners die huiswaarts trekken. Maar eerst nog even langs de winkel voor frisdrank, een koffiekoek of chips. Net zoals ik dat 15 jaar geleden deed. Puberende jongens en meisjes met wapperende manen fietsen voorbij. De lucht vol kinder- en tienerdromen. En kijk een streepje zon.
