Een thuis, een warm nest. Een van de woorden die Mats al snel kende. Als hij het elders beu is zegt hij steevast ‘naar huis’.
Dat was ook het gevoel waarmee ik deze stevige werkdag afsloot. Op naar huis. Naar simpelweg gelukkig zijn. Naar binnen wandelen en gewoon aan tafel kunnen aanschuiven want manlief had al lekker gekookt. En dan plots merken dat er in het midden van ons terras een eenzaam paaseitje ligt. Afzender onbekend. Ik heb het toch maar niet durven opeten.

En hoera, de schapen staan in de weide grenzend aan onze tuin. De warme neus van een van de mammie’s tegen mijn hand en dan nog snel een kiekje maken van de schapen die weer vrolijk verder grazen. En we zijn weer zen.

[youtube rjFaenf1T-Y]